Συνέντευξη: Sundayman

Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του single “On The Run” με τη Sarah P. στα φωνητικά, ο Sundayman (a.k.a. Κυριάκος Μουστάκας) μίλησε στον Κώστα Καραμιχάλη για λογαριασμό του poplie.eu. Τη συνέντευξη, μαζί με επιλεγμένα κομμάτια από τη δισκογραφία του Sundayman μπορείτε να την ακούσετε εδώ, ενώ παρακάτω σας μεταφέρουμε γραπτώς τα όσα ενδιαφέροντα μοιράστηκε μαζί μας ο Κυριάκος.

Κυριάκο, ενώ σε είχαμε συνηθίσει σε πιο “σκοτεινές” συνθέσεις, το “On The Run” είναι ένα φωτεινό και ποπ -με την ευρεία έννοια- κομμάτι. Τι σηματοδοτεί αυτή η αλλαγή στον ήχο σου;

Τι σηματοδοτεί; Γενικά δε λειτουργώ έτσι. Μαζί με το Γιώργο τον Μανωλιούδη με τον οποίο συνεργαζόμαστε χρόνια και ο οποίος γράφει στίχους και τραγουδάει, περνάμε πολλές ώρες στο στούντιο.  Κάποιες φορές, ακούμε το αποτέλεσμα και λέμε ότι αξίζει τον κόπο να το ψάξουμε λίγο παραπάνω. Έτσι γεννήθηκε και το On The Run: γράψαμε κάτι, μου βγήκε μια μελωδία, τραγούδησε κάτι ο Γιώργος από πάνω και σκεφτήκαμε να το προχωρήσουμε. Όταν ολοκληρώθηκε και προτού γνωρίσω τη Sarah, σκεφτήκαμε να το κρατήσουμε στην άκρη και να δούμε αν θα ταιριάζει με τα υπόλοιπα κομμάτια που γράφουμε, γιατί όπως είπες, είναι λίγο πιο φωτεινό. Όταν γνώρισα τη Sarah και το τραγούδησε, το κομμάτι πήρε άλλη διάσταση. Δε σηματοδοτεί κάτι άλλο, από τη στιγμή που αισθανθήκαμε καλά με το κομμάτι, αποφασίσαμε να το μοιραστούμε με τον κόσμο.

Πως προέκυψε το ιδιαίτερο βίντεο που συνοδεύει τo κομμάτι;

Το βίντεο το έχει κάνει το “ελαφάκι” -έτσι μου είπε να τον γράψω-, άνθρωπος του χώρου. Ανακάλυψε ένα πολύ ωραίο footage, και θέλησε να δώσει μια χορευτική διάσταση σε ένα τέτοιο υλικό, μιας άλλης εποχής. Στην αρχή δεν είχα καταλάβει τι ήθελε να κάνει. Όταν το είδα, μου άρεσε πολύ, γιατί ξεφεύγει λίγο από τα συνηθισμένα.

Υπάρχει αυτή τη στιγμή υλικό για νέο άλμπουμ και αν ναι, θα υπάρχει και το On The Run σε αυτό;

Υπάρχει νέο υλικό. Δουλεύουμε και νέες και παλιότερες ιδέες με τη λογική που σου περιέγραψα στην αρχή. Επειδή η μουσική είναι το χόμπι μας, θέλουμε πρώτα απ’ όλα να περνάμε καλά και δε θέλουμε να αλλάξει αυτό. Με το μέχρι στιγμής υλικό που έχουμε φτιάξει, παρατηρούμε ότι το On The Run δεν κολλάει ιδιαίτερα. Επειδή όμως το άλμπουμ δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα, δε θέλουμε να το εντάξουμε στο δίσκο κάτω από πίεση επειδή ήταν το πρώτο κομμάτι που κυκλοφόρησε. Αν δεν επηρεάζει την αισθητική που πάει να δημιουργηθεί με το νέο υλικό τότε, ναι, θα μπει.

Πως θα περιέγραφες το νέο αυτό υλικό; Θα έχει σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ σου, το Retronome; 

Δε μπορώ να σου δώσω ακόμα απάντηση. Είναι λίγο πιο ψυχεδελικό και πιο σκληρό. Έχει λίγη από την ευαισθησία του Retronome, αλλά ο ήχος είναι πιο σκληρός, επηρεασμένος σίγουρα και από αυτά που ζούμε τα τελευταία χρόνια γύρω μας.  Επειδή πάμε από το κακό στο χειρότερο, δημιουργείται μια ένταση η οποία περνάει και στη μουσική μου και στο στίχο του Γιώργου.

Κάποιος που σε παρακολουθεί χρόνια, έχει την εντύπωση ότι είσαι κλεισμένος σε ένα στούντιο και γράφεις μουσική. Παρόλα αυτά το υλικό που φτάνει στα αυτιά μας είναι δυσανάλογο του χρόνου που καταναλώνεις, μιας και έχουν περάσει πάνω από τρία χρόνια από την κυκλοφορία του Retronome μέχρι σήμερα. 

Αυτό δε σημαίνει ότι δε γράφω μουσική, απλά επειδή δουλεύω και στο χώρο της διαφήμισης και καταναλώνω πολύ χρόνο γράφοντας μουσική, το υλικό που βγαίνει δεν είναι υλικό που μπορείς να διοχετεύσεις με τη λογική ενός άλμπουμ. Κάθε μέρα γράφω μουσική, δεν υπάρχει ούτε μια μέρα που να μη γράψω κάτι. Είναι το επάγγελμά μου, είναι και το χόμπι μου μαζί. Δουλεύονται κι άλλα πράγματα, όπως το σχήμα που έχω μαζί με τον Δημήτρη Αρώνη (Moa Bones) τους Yellow Slots. Γενικά γράφουμε πολλά πράγματα, μένουνε στην άκρη, και όταν αποφασίσουμε ότι πρέπει να κυκλοφορήσει κάτι, το βγάζουμε. Πίστεψέ με, επειδή το ξέρω κι από τη δουλειά μου, το να γράψεις ένα χιτάκι είναι πάρα πολύ εύκολο. Εμείς είμαστε αρκετά επιλεκτικοί γι’ αυτό δε φαινόμαστε τόσο παραγωγικοί.

Θωρείς τον εαυτό σου τελειομανή;

Και τελειομανή και καταπιεσμένο. Καταπιεσμένο λόγω της δουλειάς, γιατί γράφω και πράγματα που δε μου αρέσουν, αλλά τα κάνω για καθαρά βιοποριστικούς λόγους. Αυτά που γράφω για μένα θέλω να έχουν γραφτεί όπως πρέπει και στο χρόνο που χρειάζεται. Πηγαίνω κόντρα στο επάγγελμά μου. Στη διαφήμιση σε παίρνουν τηλέφωνο για να κάνεις κάτι που έπρεπε να ήταν έτοιμο χτες. Αυτό δε θα το κάνω και στη μουσική μου.

Πέρα από τη συνεργασία με τη Sarah P, θα υπάρχουν άλλες συνεργασίες στο επερχόμενο άλμπουμ σου;

Στο άλμπουμ που φτιάχνουμε τώρα, αν εξαιρέσεις το On The Run για το οποίο δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα, σχεδόν όλα τα κομμάτια θα τα τραγουδήσει ο Γιώργος. Έχει μια πολύ ιδιαίτερη φωνή η οποία ταιριάζει στο δικό μου στυλ και θα βοηθήσει να υπάρχει μια ομοιογένεια στο άλμπουμ. Το να δίνω κομμάτια σε τραγουδιστές το έχω ξανασκεφτεί, το έχω κάνει και στο παρελθόν αλλά για το συγκεκριμένο άλμπουμ, όχι δεν το βλέπω.

Απ’ όσο ξέρω, είσαι ένας μουσικός που δεν εμφανίζεται ζωντανά. Ποιος είναι ο λόγος που δεν δίνεις συναυλίες;

Ο πιο σημαντικός λόγος που δεν κάνω live, είναι γιατί το να στήσεις κάτι πολύ καλό, θέλει χρόνο, κόπο και πρέπει να πλαισιωθεί από ανθρώπους που πιστεύουν αυτό που κάνεις. Επίσης, είμαι ανασφαλής, δε μου αρέσει η ιδέα να βγω και να παίξω ζωντανά. Ενώ στο στούντιο νιώθω πολύ άνετα, ντρέπομαι ακόμα και να παίξω πιάνο σε κάποιον. Οπότε, με φαντάζομαι να βγαίνω έξω και να τρέμει το χέρι μου. Επίσης, δεν το έκανα στα 20 που ήταν διαφορετικές οι αντοχές μου, θα το κάνω στα 40; Το να στήσεις ένα livem θέλει πολύ ενέργεια και απαιτεί να έχεις ελάχιστες υποχρεώσεις. Δεν το κυνηγάω καθόλου, οπότε δεν έχω και τις αντίστοιχες απαιτήσεις.

Είσαι όμως από τους ανθρώπους που θα συναντήσει κάποιος σε συναυλίες ως θεατή;

Έχω πάει σε πολύ λίγες συναυλίες, επιλεκτικά, Επειδή -και λόγω δουλειάς- καταναλώνω περίπου 15 ώρες μουσικής την ημέρα -χωρίς να είμαι υπερβολικός-, καταλαβαίνεις ότι μετά από μια τέτοια μέρα, το μόνο που δε θέλω μετά είναι να  ακούσω μουσική. Θέλω να βγω με φίλους, να δω την οικογένειά μου, να δω το παιδί μου. Αυτό συμβαίνει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ασχολούμαι με τη μουσική από το 1999, έχω κυκλοφορήσει κομμάτια σε πολύ γνωστές συλλογές, αλλά ακριβώς επειδή δεν εμφανίζομαι, πολύς κόσμος δεν το ξέρει.

Ποια είναι η σχέση σου με τη μουσική ως ακροατής;

Επιδιώκω να ακούω πράγματα από οποιοδήποτε είδος και να προέρχονται, ασχέτως με τα πράγματα που γράφω. . Μπορεί να ακούσω τη μια στιγμή Philip Glass και την άλλη Radiohead. Με ξεκουράζει η μουσική. Δεν κυνηγάω όμως την επικαιρότητα, για να κάνω κάτι αντίστοιχο. Ακούω πχ Bob Dylan x, που δεν έχει σχέση με αυτό που κάνω εγώ, αλλά τότε που ο Dylan έγραφε, δεν τον άκουγα, τον ανακαλύπτω τώρα.

Χρησιμοποιείς πλέον μόνο αναλογικά όργανα στη μουσική σου;

Ναι, γράφω μόνο με αναλογικά synthesizers πια. Είχα περάσει τη δεκαετία του 90 και για σχεδόν 18 χρόνια έγραφα μόνο με ψηφιακά μέσα. Αν ακούσεις το Outerworld, θα καταλάβεις ότι είναι πιο “πλαστικός” ο ήχος. Επειδή όμως έχω μεγαλώσει με διαφορετικά ακούσματα, κατάλαβα ότι με αυτά τα μέσα δε μπορώ να παράγω έναν παρεμφερή ήχο με αυτόν που άκουγα. Αν ακούσεις πχ Kraftwerk η Βαγγέλη Παπαθανασίου, θα δεις πόσο διαφορετικός είναι ο ήχος σε σχέση με τη μουσική που παράγεται με ψηφιακά μέσα. Έτσι μπήκα στο τριπάκι να ψάχνω για όργανα εκείνης της εποχής. Μου πήρε τρία χρόνια να βρω με τι όργανα έγραφαν αυτοί οι μουσικοί και όταν κατόρθωσα να συγκεντρώσω μερικά από αυτά, ξαφνικά άλλαξε ο κόσμος μου. Όταν μπήκε ο αναλογικός ήχος στη ζωή μου, κατάλαβα ότι με αυτά τα όργανα μπορείς να βγάλεις συναίσθημα, δεν έχει σχέση με τον ψυχρό ψηφιακό ήχο. Το ένα κρύβει ζωή μέσα του, ενώ το άλλο όχι. Η άλλη διαφορά είναι ότι δεν είσαι πια κουμπάκιας. Κάποια στιγμή ένιωθα ότι δεν είμαι πλέον μουσικός, δεν έπαιζα πλήκτρα αλλά είχα ένα mouse στο χέρι. Τα αναλογικά με βοήθησαν να ξαναγίνω μουσικός.