Συνέντευξη: Θοδωρής Τσεκούρας

Ο Θοδωρής είναι ο πιο αστείος άνθρωπος που ξέρω. Είναι εξαιρετικά ευφυής και καλόκαρδος. Και όταν έγινε πατέρας τον είδα να μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο. Έναν ήρωα για τα παιδιά του. Το οποίο μπορείς να το καταλάβεις, διαβάζοντας τα τρία παιδικά βιβλία που έγραψε ( Τα μαλλιά του Όλιβερ, Το απίθανο βιβλίο των πιο αστείων υπερδυνάμεων και Η γιαγιά μας η καλή έχει ζώαααργκ).

Τον Θοδωρή τον γνώρισα πριν πολλά χρόνια από το twitter, όταν το twitter ήταν ακόμα μια μικρή παρέα ανθρώπων που είχαν όρεξη να μιλήσουν και να κάνουν πλάκα και στη συνέχεια υπήρξαμε και συνάδελφοι.

Σκόπευα να του πάρω την συνέντευξη αυτή από την αρχή του curator.gr, αλλά τελικά ήρθε μαζί με το Αγριότρενο, το πρώτο του μυθιστόρημα, το οποίο είχα την τιμή να διαβάσω πολλά χρόνια πριν σε πρώιμο στάδιο.

Ειναι εξαιρετικά δύσκολο να προσπαθεις να πάρεις συνέντευξη από έναν άνθρωπο που πρώτα απ’ όλα θεωρείς φίλο σου, νομίζω όμως ότι τελικά από τις απαντήσεις του θα μπορέσετε να γνωρίσετε το Θοδωρή, τον μοναδικό αυτό άνθρωπο, μέσα από τα δικά του λόγια.

Πες μας λίγα πράγματα για τον εαυτό σου.
Είμαι 46 χρονών, είμαι παντρεμένος με μια γυναίκα που λατρεύω, έχω δύο παιδιά που κάθε μέρα ευγνωμονώ την τύχη μου που είναι τόσο τρυφερά και χαρούμενα, είμαι τρομερά ντροπαλός, είμαι ολιγαρκής, δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν μου αρέσει να βγαίνω από το σπίτι, απλά μου αρέσει να είμαι με την οικογένειά μου και όταν προλαβαίνω να διαβάζω, να γράφω, να παίζω μουσική και να λέω αστεία.Π

Ποιο από τα 3 παιδικά βιβλία σου, αρέσει περισσότερο σε καθένα από τα παιδιά σου;
Ο καθένας έχει από ένα βιβλίο που του αρέσει. Τα έχουν χωρίσει κάπως στο μυαλό τους, αυτό είναι το δικό μου, αυτό είναι το δικό σου και κάπως έχουν ησυχάσει. Ο μεγάλος αγαπάει το “Απίθανο βιβλίο των πιο αστείων υπερδυνάμεων” και ο μικρός τα “Μαλλιά του Όλιβερ”.

Ποιο ήταν το αγαπημένο σου βιβλίο όταν ήσουν παιδί;
Μου άρεσαν τα βιβλία που είχαν επιστημονικά στοιχεία, ανακαλύψεις και εφευρέσεις. Θυμάμαι επίσης πολύ έντονα δύο βιβλία που είχα μικρός τα οποία τα έψαξα πρόσφατα και τα ξαναβρήκα. Είναι και τα δύο της Ούρσουλα Βέλφελ: Το “27 ιστορίες που λένε στα παιδάκια για να τρώνε τη σούπα τους” και το “29 τρελές ιστορίες”.

Ποια είναι τα 3 αγαπημένα σου βιβλία και γιατί;
Το “Catch 22″ σίγουρα είναι μέσα στα τρία. Είναι ένα tour de force ενός σπουδαίου μυαλού. Αν κάτι εκτιμώ στα σπουδαία βιβλία είναι το πόσο έξυπνος φαίνεται να είναι ο συγγραφέας. Είναι σαν για κάποιες μέρες να ζεις μέσα στο μυαλό ενός ιδιοφυούς ανθρώπου. Αυτό, το έπαθα με το “Catch 22” του Joseph Heller, το έπαθα με το “Operation Shylock “του Philip Roth, με το “Scaramouche” του Rafael Sabatini που διάβασα πρόσφατα, το παθαίνω με κάθε βιβλίο του P.G. Wodehouse, με το “Les Miserables” του Hugo, με το “Gravity’s Rainbow” του Pynchon και το “Infinite Jest” του Wallace. Προφανώς και με άλλα. Ωστόσο αν πρέπει να πω τρία, πέρα από το “Catch 22”, είναι σίγουρα το “Le Comte de Monte-Cristo” του Dumas και το “A Naked Singularity” του Sergio De La Pava το οποίο συστήνω ανεπιφύλακτα. Τα αγαπημένα μου βιβλία τα αξιολογώ κυρίως με κριτήριο το πόσο όμορφα πέρασα διαβάζοντάς τα. Και με αυτά είχα περάσει αξέχαστα όμορφα.

Αν μπορούσες να δώσεις μια υπερδύναμη στα παιδιά σου, ποια θα ήταν και γιατί;
Η στωικότητα. Για να αντέχουν σε ένα παράλογο κόσμο.

Εκτός από τα δικά σου βιβλία, ποια βιβλία αγαπάνε τα παιδιά σου;
Ο μεγάλος μου γιος έχει ένα ράφι με τα 16 βιβλία που έχει διαβάσει τον τελευταίο χρόνο. Είναι Χάρι Πότερ, Το Ημερολόγιο του Σπασίκλα, Κίνδυνος Παντού, Καπετάν Βράκας και άλλα παρόμοια. Ο μικρός χαίρεται να διαβάζει βιβλία με ζωάκια. Γενικά του αρέσουν μόνο τα γλυκούτσικα, χαρούμενα και αθώα βιβλία. Μου έμοιαξε.

Αν δεν ήσουν στον χώρο της διαφήμισης, τι θα έκανες;
Θα πεινούσα.

Τελικά, πόσο μετράνε οι σπουδές που κάνει κάποιος;
Εξαρτάται. Εξαρτάται από το κατά πόσο πέρασαν από πάνω του και τον άλλαξαν. Αν πέρασαν και δεν άγγιξαν είναι σα να μην τις έκανε. Και ο Τσίπρας σπούδασε και σου δίνει την αίσθηση ότι είναι απολύτως αγράμματος. Στις δημιουργικές δουλειές όλες οι πιθανές γνώσεις που μπορεί να έχεις αντικατοπτρίζονται στο έργο σου. Και δε μιλώ μόνο για μόρφωση που υπάρχει στα βιβλία. Ό,τι περισσότερο γνωρίζεις τόσο μεγαλύτερη είναι η παλέτα των χρωμάτων σου. Όσο μεγαλύτερο είναι το γνωστικό σου πεδίο τόσο περισσότερα ερεθίσματα έχεις για έμπνευση.

Έχεις σχέδια να γράψεις και άλλα βιβλία;
Ναι. Ατέλειωτα σχέδια. Ελάχιστο χρόνο.

Πόσο σημαντική είναι η εικονογράφηση στα παιδικά βιβλία; Πώς αποφάσισες να συνεργαστείς με τους συγκεκριμένους δημιουργούς για τα βιβλία σου;
Η εικονογράφηση στα παιδικά βιβλία παίζει τεράστιο ρόλο. Οι άνθρωποι είναι κυρίως οπτικά όντα. Ασφαλώς η ιστορία παίζει ρόλο, το concept, οι σωστές λέξεις. Γι αυτό άλλωστε και ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων γράφεις, σβήνεις και ξαναγράφεις δυσανάλογα πολλές φορές σε σχέση με το πόσο λίγες είναι τελικά οι λέξεις του βιβλίου. Ωστόσο, αυτό που θα σε κάνει να ερωτευτείς ένα βιβλίο είναι η εικονογράφηση, όπως το πρόσωπο θα σε κάνει να ερωτευτείς μια κοπέλα. Είχα την τύχη να διαλέξουν οι εκδότες τους εικονογράφους των βιβλίων μου. Εγώ δεν θα μπορούσα να οργανώσω τίποτα.

Γνωρίζω ότι τραγουδάς. Έχεις σκεφτεί να φτιάξεις παιδικά τραγούδια;
Έχω γράψει πολλά παιδικά τραγούδια που όμως έχει ακούσει πολύ λίγος κόσμος. Θα δούμε τι θα γίνει.

Μίλησέ μας για το νέο σου μυθιστόρημα.
Το “Αγριότρενο“ είναι μια ιδέα που είχα το 2005 όταν είδα τη φωτογραφία μιας από τις τελευταίες ατμομηχανές που κυκλοφορούσαν μέχρι πρόσφατα στην Κίνα. Σιγά-σιγά και για πολλά χρόνια κρατούσα σημειώσεις με ιδέες που θα ήθελα να βρίσκονται στο βιβλίο. Όμως δεν είχα ποτέ το χρόνο να το γράψω. Το 2013 είχα την τύχη να με απολύσουν από μια εταιρεία στην οποία δούλευα. Αμέσως στρώθηκα στη δουλειά και το βιβλίο ήταν έτοιμο σε ένα μήνα. Ο μόνος λόγος που πήρε 5 χρόνια να εκδοθεί είναι επειδή σύντομα ξαναβρήκα δουλειά στη διαφήμιση και δεν είχα χρόνο να κάνω τις διορθώσεις έπρεπε να γίνουν.
Στο Αγριότρενο, παρακολουθούμε έναν νεαρό διαφημιστή που πηγαίνει πρωί στο γραφείο του. Ακούμε τις σκέψεις του, τις αγωνίες του και το πώς αντιλαμβάνεται αυτό που κάνει και το χώρο της διαφήμισης. Όμως πολύ σύντομα κάτι συμβαίνει και ο ήρωάς μας βρίσκεται στο δάσος, μακριά από ό,τι ήξερε και ό,τι τον έκανε να νιώθει ασφαλής μέχρι σήμερα. Σε αυτό το δάσος συναντάει μια ομάδα από μυστηριώδεις χαρακτήρες που σιγά-σιγά του αποκαλύπτουν ότι δε βρίσκεται σε ένα απλό δάσος αλλά σε ένα παράλληλο κόσμο που υπήρχε από την αρχαιότητα και ήταν το καταφύγιο εκκεντρικών κυνηγών, αρχαίων θεών και μυθικών πλασμάτων.
Σε αυτό το βιβλίο έφτιαξα ένα φανταστικό σύμπαν όπου και τα πιο παράδοξα πράγματα δικαιολογούνται. Έτσι, χωρίς απαραίτητα να μιλάμε για λογοτεχνία του φανταστικού, είχα τη δυνατότητα να ξεδιπλώσω τη σχετικά υπερδραστήρια φαντασία μου προς όφελος του αναγνώστη.
Διαβάστε το. Θα σας αρέσει.

Προτιμάς να γράφεις για παιδιά ή για ενήλικες;
Οι μέρες που έγραφα το “Αγριότρενο” ήταν απλά υπέροχες. Ήμουν ταυτόχρονα συγγραφέας και αναγνώστης. Ένιωθα την ιστορία να αναβλύζει αυθόρμητα από μέσα μου και απλά το απολάμβανα. θα ήθελα να ξαναγράψω άλλο ένα μυθιστόρημα σύντομα. Κρίμα που πρέπει πάλι να απολυθώ για να τα καταφέρω.